ترموود یکی از روشهای تیمار گرمایی چوب است. مطالعهی علمی در زمینهی بهبود حرارتی چوب در دهه ۱۹۳۰ در آلمان توسط استام و هانسن و در دهه ۱۹۴۰ در ایالات متحده به وسیله وایت انجام شد. در دهه ۱۹۵۰ باوندام، رانکل و بوروی آلمانی تحقیق در این مورد را ادامه دادند. و در دهه ۱۹۶۰ گزارشی از یافته های علمی در زمینهی بهبود حرارتی را کولمن و اشنایدر منتشر کردند. در میان روشهای پیشنهادی برای این کار پروسه ترموود که توسط ویتانیمی و همکاران در ۱۹۹۷ ثبت شد. شاید موفق ترین پروسه در اروپا بوده باشد.
تیمارهای گرمایی دستهای از روشهای بهبود چوب هستند. که در آنها هرگز از مواد شیمیایی برای تیمار چوب استفاده نمی شود. بدین لحاظ محصولات این روشها (از جمله روش ترموود) از استقبال زیادی برخوردار شده اند. تیمارهای گرمایی به عنوان جانشینی برای مواد اشباع کننده حفاظتی مطرح هستند. و دامنه کاربرد آنها نیز وسیع است. برای مثال در مبلمان باغی، کابینت آشپزخانه، سونا، کفپوش، پوشش سقف، دیوارکوب های داخل و خارج ساختمان، کف چوبی، محوطه استخر و در و پنجره های چوبی از محصولات تیمار حرارتی مانند ترموود فراوان استفاده میشود.
از دیدگاه کاربردی، افزایش مقاومت چوب در برابر تغییر ابعاد در شرایط متفاوت رطوبتی، خاصیت عایق حرارتی، مقاومت در برابر پوسیدگی و هوازدگی از مزایای ترموود هستند. همچنین کاهش تغییر شکل ناشی از رطوبت و ایجاد رنگهای جدید و شبیه به چوبهای مناطق گرمسیری استوایی از دیگر مزایای ترموود میباشند. تیمار گرمایی در هر گونه از چوب به علت تفاوت ساختار سلولی و ترکیبات شیمیایی اثر متفاوتی دارد. به همین دلیل چوب درختان سوزنی برگ نسبت به پهن برگان نیازمند تیمار شدیدتر در فرآیند ترموود هستند. برای به دست آوردن بهترین محصول کیفیت چوب مورد نظر برای ترموود باید خوب باشد.